Het Terracotta leger

Het was de hele week hard werken. Zes uur per dag Tai Chi Chuan training waarvan vooral de eerste dagen zwaar waren door de Jet lag. Vrijdag was een heerlijke dag. Ik heb goed getraind en tot laat in de middag (het was al over vijf) details staan doornemen, uiteraard met gebrekkige communicatie.

Tot nu toe zijn mijn ervaringen met China en de Chinezen goed. Ze zijn behulpzaam en ik voel me zelfs in donkere straatjes veilig. Aan de manieren van de Chinezen moet ik wel even wennen. Overal om me heen wordt gerocheld en gespuugd, in restaurants staat personeel als ze niet te doen hebben voluit te gapen, ik hoor aardig wat geboer (niet na het eten, dat is een fabeltje) en van de week liep er bij mij een stel de lift in waarbij de man een harde scheet liet.

Vandaag was dus de dag van het Terracotta leger. De opgravingen daarvan ligt op ongeveer een uur rijden buiten Xi’An. Voor het gemak had ik maar een reis met een gids geboekt en ben een beetje de toerist gaan uithangen. Ja ook ik ben achter een terracotta mock-up gaan staan en heb er door onze gids een foto van laten maken. Tot slot niet te vergeten, de souvenir shop.

De opgravingen waren erg indrukwekkend. Duizenden beelden zijn inmiddels in stukjes opgegraven, gelijmd en weer op hun plek gezet. Als je hal één binnenkomt zie je gelijk de lange rijen staan. De krijgers zijn meer dan manshoog (ongeveer 1.80m) en elke krijger heeft een eigen gezicht. Er wordt dan ook gezegd dat je tussen die duizenden beelden je eigen gezicht terug kan vinden.

Je kan er ook het restauratie proces zien. Van stukjes beeld tot een volledig beeld zonder barsten. Vroeger hadden ze ook nog kleur. Dat was onder de grond duizenden jaren lang goed geconserveerd gebleven maar door blootstelling aan de lucht zijn de kleuren snel verbleekt en verdwenen. Toen ik zo naar die rijen beelden stond te kijken viel mij natuurlijk gelijk op dat er één bij was die aan Tai Chi Chuan stond te doen (of verbeeldde ik mij dat?). Rechts vooraan toch? Van het resultaat van de restauraties stonden een paar voorbeelden in vitrines uitgestald. Echt heel mooi.

Het was jammer dat we niet zo een leuke groep hadden. Aan het einde van de dag viel het allemaal uit elkaar. De meesten waren of erg moe of gewoon aan rust toe en een deel wilde graag nog iets anders zien. Ik ben zelf naar een restaurant hier in de straat gegaan en heb daar rustig mezelf verwend met een hapje chinees. Ik neem tegenwoordig mijn boek mee zodat ik wat meer in gezelschap kan lezen. Alleen op de hotelkamer is ook niet zo veel aan.